Centrum Nauki Kopernik

Kategoria: gdzie być warto

Centrum Nauki Kopernik - rok minął od otwarcia, a kolejki weekendowe nadal są nieprzyzwoicie długie. Wyobraźmy sobie teraz taką kolejkę do Muzeum Narodowego. Nie da się? Ano nawet Ci z najbardziej wybujałą fantazją, nie potrafią tego uczynić.

Nie jest niczym nowym fakt, że najszybciej uczymy się poprzez doświadczenie, a nie dość, że to najszybsza forma przyswajania wiedzy, to jeszcze najbardziej fascynująca i pociągająca.

I Kopernik w znacznym stopniu taki jest - pociągający i fascynujący. Do tego zabawiający, daje możliwość względnie twórczo spędzonego dnia, uspokajając żądne wiedzy sumienie.

Bo tak naprawdę, pewnie 1/2 eksponatów nie przyczynia się w żaden sposób do zwiększenia naszej wiedzy, a jedynie daje rozrywkę, kolejne 1/3 w stopniu minimalnym. Ale ciiiiiiii, wszystko lepsze niż weekend przed telewizorem. Szczególnie dla dzieci.

A właśnie dla nich w Koperniku przygotowano całą masę atrakcji, począwszy od wykopalisk, przez liczne 'zabawki' wodne w dorosłej części centrum, inne do kręcenia, dotykania, wciskania, wąchania, oglądania (ze szczególnym naciskiem na pokój z perspektywą uwielbiany przez dzieci), aż do specjalnie dla dzieciaków przygotowanej Galerii Bzzz!.

W galerii Bzzz! mogą się chlapać i pluskać do woli ustawiając zapory wodne, zjeżdżać ze zjeżdżalni, wspinać się, słuchać śpiewu ptaków, pociągać za linki i słuchać dźwięków wiatru, łąki. Wejściówkę do Bzzz! dostaje się na 60 minut, jeszcze nie widziałam tam znudzonego dziecka.

Kopernik otworzył także podniebne podróże w postaci Planetarium (odrębne wejście znajduje się z drugiej strony budynku, obowiązują odrębne bilety). Niezwykle ciekawie prezentują się także Laboratoria, niestety nie miałam okazji przekonać się na własnej skórze.

Można zobaczyć także spektakl w wykonaniu Teatru Robotycznego (odrębne bilety należy wykupić w kasie).

Na każdej z wystaw można znaleźć coś ciekawego, jakieś wyzwanie dla swojego umysłu i ciała, poćwiczyć, sprawdzić, pobawić, pozwisać, rozwiązać łamigłówki, pobiegać, wrzeszczeć, skakać, segregować odpady na czas, polatać na dywanie- na nudę nie ma co liczyć.

Wizyta w Koperniku do najtańszych nie należy, warto też zaopatrzyć się w prowiant, bo oferta bufetu na terenie centrum nie porywa, parkowanie samochodu to koszmarek, a kolejka w weekendy poraża (za to bilety roczne są ciekawą opcją) -> ale i tak to jedno z ciekawszych miejsc w centrum kraju i zdecydowanie warto je odwiedzić.

Debiut nowego teatru

Nadrzędna kategoria: warsztaty przyrodnicze

Kategoria: warsztaty-news

Jeżeli jesteście ciekawi jak mogą wyglądać nasze warsztaty i co na nich robimy - tu kilka zdjęć z dzisiejszych zajęć.

Dziś swoją publiczną premierę miał nowy teatr Tropów Przyrody - pełen sukces.

A spektakl nosił tytuł 'Przygody kropli wody' - i jak dość łatwo się domyślić- dotyczył wody, obiegu wody w przyrodzie i zanieczyszczenia wód.

Po teatralnym show obejrzeliśmy globus. Dużo wody mamy? DUUUŻO- krzyczą dzieci. No dobra, to wzięliśmy 3 słoiki, jeden napełniliśmy cały - to cała nasza woda.

Dużo wody? No dużo.

Prawie połowę wody odlaliśmy - to morza i oceany (A jaka jest woda w morzu? Słona. To nadaje się do picia? Nieeee)

Pozostało trochę ponad pół słoika, jeszcze sporo, prawda? No to prawie całość odlejemy i zamrozimy- to lód, woda, która jest na Ziemi ale zamarznięta.

W słoiku została nam odrobina wody. To dużo mamy wody nadającej się do picia?

Nieeeeeee,

A co jeśli ją zanieczyścimy? Kropla tuszu to ścieki albo pestycydy.

Upssss - jedna kropelka ubrudziła cała wodę. To powinniśmy oszczędzać wodę?

Dzieciaki miały narysować rzekę, las i pole. Napracowały się ogromnie.

Ale na jednym polu rolnik rozsypał dużo nawozów sztucznych (kropla tuszu), na innym spryskał opryskiem warzywa, na kolejne wylał szambo.

No i spadł deszcz.

Jaki są skutki?

A na koniec zainicjowaliśmy ogród zielny - ciekawe czy będą podlewać :D

Jak ślimaki po deszczu

Kategoria: przyroda

Ślimaki - najpopularniejsza gromada ze wszystkich mięczaków.

Malakologia to dziedzina nauki zajmująca się badaniem mięczaków właśnie.

Co jest w nich wyjątkowego? To, że mają muszlę (acz nie zawsze na wierzchu), to że przeważnie są obojnakami (wymiana pakietów plemników czy spermatoforów między osobnikami zawsze mocno mi działała na wyobraźnię).

Muszla  ślimaków skręcona jest zgodnie z ruchem wskazówek zegara, czyli w prawą stroną, jednak są wyjątki i te wyjątki w miejscach występowania zyskały rangę bóstw.

Nie słyszą i kiepsko widzą, za to świetnie czują,

Kojarzą się głównie z zabawami  takimi jak wyścigi ślimaków (które dziś moglibyśmy podciągnąć pod dręczenie zwierząt), ewentualnie z francuską kuchnią i tonami winniczków trafiających na tamtejsze stoły.

A i jeszcze ze szkodnikami ogrodowymi, które to pożerają całe warzywniki.

Zacznijmy od zdementowania okrutnych śliczmaczych plotek - te urocze stworki z muszlą na grzbiecie są w zasadzie niewinne naszych ogrodniczych klęsk.

Winne są te nieco mniej urodziwe z muszlą zredukowaną i ukrytą w głębi ciała - głównie pomrowy.

Do wyboru mamy wielkiego (Limax maximus), błękitnego (Bielzia coerulans),  pomrowika rodniańskiego (Deroceras rodnae), ślinika wielkiego (Arion rufus), rdzawego (Arion subfuscus), luzytańskiego (Arion vulgaris ten delikwent przywędrował z Hiszpanii i zajął się pustoszeniem upraw w Polsce, nie dość, że roznosi patogeny to nie ma szczególnie wielu wrogów) i jeszcze kilka.

A jak już je zaakceptujemy, to możemy nawet się nimi nieśmiało zachwycić, a potem już całkiem śmiało po deszczu letnim wyruszyć na poszukiwania tych fascynujących stworzeń. Nie mówię, żeby zaraz zakochiwać się w pomrowie, ale taki wstężyk ogrodowy czy winniczek... ?

W zasadzie 'poszukiwania' to zbyt mocno powiedziane, bo najprawdopodobniej wcale nie będziemy musieli ich szukać, wystarczy stanąć w miejscu i się dobrze rozejrzeć. O proszę, ile ślimaków!

Najczęściej można spotkać Wstężyka ogrodowego (Cepaea hortensis), Wstężyka gajowego (Cepaea nemoralis), winniczka, bursztynkę.

Wstężyk gajowy od ogrodowego mocno się nie różni, głównie tym, że ogrodowy ma jasną wargę otaczającą wlot muszli , a gajowy ciemną.

Taki winniczek, super popularny, myślę, że tak 1/3 ludzi na każdego ślimaka woła 'winniczek, taś taś'.

Stwór nad wyraz piękny, majestatyczny, masywny, chroniony częściowo z możliwością pozyskania (od 1 do 31maja  o średnicy muszli większej  niż 30 mm). Na wolności dożywa 8 lat, a w hodowli nawet 30!

Można pomylić go z rzadkim, chronionym krewnym Ślimakiem żółtym (Helix lutescens), jest nieco mniejszy niż winniczek i niestety często pada łupem zbieraczy.

Mamy też trochę chronionych gatunków mięczaków i warto się z tą listą zapoznać, znaleźć ją można TU.

Bolestraszyce- arboretum

Kategoria: gdzie być warto

Błąd krytyczny rozszerzenia [sigplus]: Dla folderu galerii obrazów oziogallery3/bolestraszyce oczekiwana jest względna ścieżka do folderu startowego określonego w konfiguracji rozszerzenia w zapleczu systemu Joomla!.

Przemyśl - miasto pięknie położone, ktoś kto je kładł pomysł miał zaiste świetny, ale jeszcze lepszy pomysł miał ktoś, kto postanowił założyć arboretum w podprzemyskiej miejscowości Bolestraszyce.

Do Bolestraszyc trafiłyśmy z winy pewnej Ewelinki - podbieszczadzkiej leśniczki, która siłą prawie i przemocą nas tam zaciągnęła. A czemu siłą? Bo pogoda podczas pobytu w ewelinkowym raju nas nie rozpieszczała. No dobra, było paskudnie, padało, było zimno, złośliwie. Warto było.

Arboretum to miejsce nastawione na drzewa, ale to arboretum powala różnorodnością wszystkiego.

Wyjeżdżając z Przemyśla w kierunku północno-wschodnim  mijamy zupełnie przeciętne uliczki (i tak przez 7 kilometrów), w jednej z wiosek ni z tego ni z owego wyrasta przestronny parking. A parking sam w sobie to niezwykle ważny element takiego arboretum. Jest to oczywiście parking arboretum, brama, kasa, cena sympatyczna.

Naprzeciw wejścia reklamuje się producent kosiarek automatycznych, co jest niezła atrakcją dla dzieci (żeby nie powiedzieć główną).

Arboretum jest naprawdę okazałe i warto ze sobą zabrać plan.

Alejki noszą nazwiska przyrodniczych legend, między innymi Szafera i Pawlikowskiego, a także przyrodników, którzy zasłużyli się Ziemi Przemyskiej.

Przemierzając aleje mijamy kolekcje różne, między innymi roślin rzadkich i niezbyt okazałą - roślin biblijnych.

Dumą bolestraszyckiego arboretum

jest Ogród Sensualny - przygotowany z myślą o niepełnosprawnych (w ogóle znaczna część ogrodu jest dostosowana dla osób niedowidzących, niewidomych, na wózkach ).

Roślin zgromadzone w nim oddziałują na wszystkie zmysły, posadzone na podwyższonych, okolonych murkiem rabatach (by ułatwić dostęp) opisane ii podpisane alfabetem Braille'a.

Dobrane zostały rośliny o intensywnych i atrakcyjnych zapachach, ciekawej fakturze, kształcie liści czy owoców lub pędów.

A to tylko mały fragment ogrodu..

Bo są jeszcze kolekcje:

• dendroflora
• rośliny wodne i bagienne
• parter oranżeryjny
• pomologia
• rośliny rzadkie i zagrożone, ginące i chronione
• kolekcja roślin użytkowych

W dworku znalazło się muzeum przyrodnicze

(w tym wystawa zwana ornitologiczną czyli trochę wypchanych ptaków w gablotach), niestety na jego cześć nie można krzyknąć 'hip hip hura', nie jest ani ładne, ani ciekawe, ani oryginalne, ani okazałe. Za to tu i ówdzie co czas jakiś dzieją się wystawy malarstwa, fotografii i nie tylko, a po całym arboretum rozsiane są mniej lub bardziej intrygujące instalacje, rzeźby- jak zwał tak zwał- jest na czym oko zawiesić.

Początki arboretum (raczej parku) sięgają czasów Bitwy pod Grunwaldem zapewne, może odrobinę bliżej.

Teren przechodził z rąk do rąk, które to ręce kształtowały go na swój sposób.W pewnym niejasnym historycznie momencie

(a musiał to być niezwykle długi moment) w opisach pojawił się zamek-twierdza, niestety jak to bywa- z czasem rozebrano zamek za to pozostał dwór. Dwór ten stoi szczęśliwie do dziś.

Najsłynniejszym chyba gospodarzem był Piotr Michałowski (malarz).

Po wojnie w zabudowaniach dworskich były magazyny maszyn, szkoły, mieszkania - co się z nimi działo w tym czasie nietrudno sobie wyobrazić, bo pewnie dokładnie to samo, co z zabytkami w całej Polsce.

Wreszcie 1975 roku obiekty przekazano Zakładowi Fizjografii i Arboretum Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu i tak powstało Arboretum w Bolestraszycach, z czasem jego areał powiększono i dziś możemy spacerować do woli.

Czy warto odwiedzić? Zdecydowanie TAK

Więcej przeczytacie na oficjalnej stronie Arboretum w Bolestraszycach.

Pozostałe zdjęcia z wyprawy w galerii.

Potem ruszyłyśmy zwiedzać Przemyśl, ale  było tak paskudnie i lało, że trudno napisać cokolwiek ponad to, że pizza nie była smaczna.

{gallery}oziogallery3/bolestraszyce{/gallery}

Na co komu mrówki ? Mrówka ćmawa

Kategoria: przyroda

Jaka jest mrówka każdy widzi, ale mało kto pochyla się nad jej trudnym żywotem na dłużej. A warto, bo taka mrówka, małe coś, w zapewne złożone życie wewnętrzne ma.

Widzimy je w lesie na spacerze, łażą po stopach, gryzą dłonie, gnieżdżą się w warzywnikach, w ogródkach kwiatowych, dramacik po prostu. Ale użyteczne z nich stworzonka, zobaczcie sami - na warsztat weźmiemy mrówkę ćmawą (Formica polyctena).

Czytaj więcej...